Filmy łza, pociąg, piosenka

Burt Farlander (John Krasinski) i Verona De Tessant (Maya Rudolph) spodziewają się dziecka. Ze względu na słabą sytuację materialną liczą na pomoc rodziców Burta w jego wychowywaniu. Ci jednak postanawiają przenieść się na dwa lata do Europy przed planowanym porodem. Osamotniona młoda para postanawia udać się w podróż po kraju w celu znalezienia miejsca, gdzie będą czuć się dobrze. Ich przygody dają im wiele przemyśleń odnośnie tego, co to znaczy być rodzicem.

Rok 1931. Młody hiszpański żołnierz Fernando dezerteruje z armii i chroni się na farmie Manolo, ojca czterech pięknych córek: Rocii, Violetya, Clari i Luz. Kiedy córki odwiedzają ojca ulęgają urokowi młodego Fernando. On sam oczarowany jest każdą z nich. Problemy zaczynają się wtedy, gdy musi podjąć decyzję, którą z nich obdarzyć swoim uczuciem.

Czterech chłopców wyrusza na poszukiwanie ciała kolegi, który zginął zabity przez pociąg. Czeka ich długa i ciężka wędrówka przez las. Piętrzące się przed nimi trudności pokonują z desperacją i pełnym poświeceniem. Przy okazji bardzo wiele dowiadują się o sobie.

Harvey (Grégoire Colin), nieśmiały młodzieniec z prowincji, wita grupę gruzińskich chórzystów w towarzystwie Dinary (Dinara Drukarova), ich tłumaczki i służy jako przewodnik po Paryżu. Chłopiec dowiedział się, że jego ojciec może jeszcze żyje i wyrusza na poszukiwanie go, spotykając po drodze wielu znajomych i przyjaciół ojca.

Mim Antoine Moreau (Tom Courtenay) w czasie II wojny światowej występuje w paryskim kabarecie. Kabaret jest odwiedzany przez niemieckich żołnierzy. Pewnego razu, oficer SS składa mu propozycję wykonania przedstawienia dla dzieci przebywających w getcie w czeskim Terezinie. Niechętny na początku, ale powoli zgadza się z obawy o swoje życie. W obozie dopiero poznaje prawdę. Jego występ ma zmylić członków Czerwonego Krzyża, którzy badają stan bytu uwięzionych dzieci.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

Akcja filmu dzieje się w Paryżu. Max, zaręczony z Muriel, wyjeżdża służbowo do Tokio. W kawiarni, gdzie ma spotkanie z klientem, wydaje mu się, że widzi Lisę, swoją dawną miłość. Dziewczyna ucieka nie zauważywszy go, a on, ogarnięty wspomnieniami, za wszelką cenę stara się ją odnaleźć...

Pewnego dnia 12-letni Chris dowiaduje się, że jego ukochana mama zarabia na życie pracując jako striptizerka. Postanawia zdobyć pieniądze, aby mogła zostawić tą pracę. Udaje się po pomoc do ojca, weterana z Wietnamu, ale tutaj spotyka go wielkie rozczarowanie. Postanawia sam wziąć sprawy w swoje ręce. W wolnym czasie pracuje na łodzi rybackiej i pomaga rybakom. Jednak jak się okazuje, kapitan przewozi nie tylko ryby, ale również szmugluje narkotyki. Malec wpada na pewien podstępny plan...

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.