Filmy pies, chłopiec, relacja matka-syn

Kwiatkowscy mają dwoje dzieci – córkę Majkę i syna Filipa. Pewnego dnia przez przypadek trafia do ich domu Romek, który na stałe przebywa w domu dziecka. Rodzina postanawia stworzyć dla niego dom zastępczy. To pociąga za sobą niespodziewane konsekwencje – wraz z Romkiem u Kwiatkowskich zamieszkają „bliźniaczki z wyboru” – Eliza i Zosia. Dom pełen dzieci zaczyna tętnić życiem w zupełnie nowy sposób.

Robert Thorn jest ambasadorem. Po tym, jak lekarze powiedzieli mu, że jego nowo narodzone dziecko zmarło, zdecydował się zaadoptować niemowlę, nie mówiąc nic żonie Katherine. Noworodek otrzymał imię Damien. Nikt wtedy nie zdawał sobie sprawy z zagrożenia, jakie niesie ten diabelski pomiot. Minęło pięć lat, toteż Damien kończy 5 lat. Robert i Katherin wyprawiają wielką imprezę, w czasie której opiekunka Damienia wiesza się na oczach gości. Wkrótce do domu Thornów przybywa zastępstwo. Pani Baylock ma opiekować się chłopcem. Thornowie nie wiedzą, że nowa opiekunka jest wysłannicą samego szatana. Jej zadaniem jest chronić Damiena za wszelką cenę…

Ali (Amir Farrokh Hashemian) i Zahra (Bahare Seddiqi) są pochodzącym z bardzo biednej rodziny rodzeństwem. Pewnego dnia chłopak gubi buty swojej siostry. Dzieci wpadają w panikę. Wiedzą, że rodziców nie stać na nową parę. Postanawiają więc wymieniać się tą, która im pozostała. Zahra chodzi w niej do szkoły na pierwszą zmianę, potem buty przejmuje Ali. Zahra niespodziewanie dostrzega swoje buty na nogach koleżanki i postanawia odebrać swoją własność. Dzieci rezygnują z realizacji planu, kiedy odkrywają, że dziewczynka ma niewidomego ojca. Wciąż jednak pozostaje nierozwiązany problem: skąd wziąć brakującą parę butów?

Ahmed Ibn Fahdlan zostaje posłem i musi opuścić Bagdad. W trakcie swojej wędrówki natyka się na wędrowne plemię wikingów. Nie mogąc odmówić swoim gospodarzom, zostaje trzynastym wojownikiem mającym uczestniczyć w wyprawie ratunkowej. Otoczony ludźmi których nie zna, w krainie która jest dla niego obca, musi pomóc swym sojuszników pokonać ich odwiecznego wroga.

Oparta na faktach bulwersująca historia, Barbary Daili (Julianne Moore). Morderstwo, dewiacje seksualne, intrygi londyńskich wyższych sfer…

Opowieść o niezłomnej woli i wielkiej wierze przeciwstawionym fizycznej sile i politycznym mechanizmom. To prawdziwa historia Tenzina Gyatso - tybetańskiego chłopca, który jako Dalaj Lama prowadził swój naród przez najbardziej burzliwe czasy w jego historii.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

Po przeprowadzce rodziny z Berlina do Polski młody chłopak zaprzyjaźnia się ze swoim rówieśnikiem zza płotu, nie wiedząc, że ten jest żydowskim więźniem.

Opowieść o dwóch przyjaciółkach, które pragną otrząsnąć się z wojennej traumy, toczy się w 1945 roku w Leningradzie, który dochodzi do siebie po latach oblężenia. Bohaterki „Wysokiej dziewczyny”, Masza i Ija, próbują nie tylko zapomnieć o tym, czego doświadczyły, ale także przypomnieć sobie kim były, nim zardzewiały ich plany, emocje i uczucia. Inspiracją dla młodego reżysera był wstrząsający reportaż noblistki Swietłany Aleksijewicz, „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” i tym, co wspaniały film Bałagowa czyni wyjątkowym, jest właśnie kobieca perspektywa. Reżyser nie skupia się więc na heroicznych wojennych czynach, lecz na nowo definiuje bohaterstwo: jako codzienne drobne zwycięstwa życia nad śmiercią, nadziei nad żałobą, młodości nad dramatycznymi doświadczeniami.