Filmy kaczka, pieniądz

Anime na podstawie biograficznej powieści Akiyuki Nosaki. W ostatnich dniach II wojny światowej, 14-letni Seita i jego małoletnia siostra Setsuko zostają sierotami - po ojcu słuch ginie, a matka umiera po nalocie na Kobe. Na krótko zamieszkują u ciotki, która następnie nie chce ich mieć na swoim utrzymaniu. Seita i Setsuko odnajdują stare, opuszczone schrony, które na jakiś czas staje się ich schronieniem i domem. Wśród całego koszmaru wojny, radość sprawiają im świetliki, które zamieszkują w niewielkiej jaskini.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Rosemonde (Annie Girardot), znana jako „Księżniczka”, panuje nad slumsami w Paryżu. Z pomocą godnych sądu służących, przetwarza w maszynie grającej sambę wszystkich tych, którzy wpadną w jej ręce. Ich kości służą niekiedy jako „święte relikwie” władzom kościelnym. Pewnego dnia przychodzi specjalne zamówienie na relikwie Jezusa. W slumsach w tym samym czasie pojawia się podobny do niego beatnik i Herbert (Maurice Biraud), dziennikarz, który przyjeżdża, aby zbadać zanieczyszczenie...

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.