Filmy przyjaźń, męskie włosy łonowe

Przyjaźń między Narcyzem a Złotoustym zawiązała się jeszcze w czasach chłopięcych, gdy obaj pobierali nauki w klasztorze Mariabronn. Spokojny, opanowany Narcyz był zupełnym przeciwieństwem skorego do zabawy Złotoustego, który szybko zdał sobie sprawę, że żywot mnicha nie jest dla niego. Każdy z nich zdecydował się pójść za własną intuicją. Ten pierwszy wybrał służbę Bogu, drugi wyruszył w świat. Spotkanie po latach będzie nie tylko okazją do refleksji nad przeszłością oraz lekcją, jaką każdy z nich odebrał od życia, ale i czasem nowych, ekscytujących doświadczeń.

Dwaj przyjaciele z dzieciństwa – Martin i Eugenio – spotykają się ponownie, podczas wakacji zakochują się w sobie ze wzajemnością.

Historia Claude'a Langmanna (Claude Berri), licytatora w średnim wieku, który od 15 lat jest w kochającym małżeństwie ze swoją drugą żoną. Choć jest głęboko zakochany w swojej żonie i pozostał jej wierny, nie jest w stanie sprawdzać się w łóżku. Jego żona twierdzi, że jest usatysfakcjonowana miłością i czułością Claude'a, ale on i tak odwiedza specjalistę od seksu. Tam dowiaduje się o Viagrze, która nie została jeszcze zatwierdzona we Francji, choć w Szwajcarii jest dostępna bez recepty. Wkrótce Claude jest w drodze do Genewy i chcąc udowodnić swoją męskość, próbuje przespać się z Agnes (Brigitte Bémol), swoją bardzo atrakcyjną i bardzo dostępną asystentką...

Na swój sposób jest to dreszczowiec: rodzina Pietrowów ma bowiem grypę, a przez nią gorączkę, kaszel i dreszcze. Fale zimna i gorąca, które na przemian wstrząsają ekranem, nieuchronnie podwyższą także temperaturę na widowni. Film Kiryła Serebrennikowa ścina bowiem z nóg, pozbawia odporności na zrywającą ze schematami narrację i wywołuje majaki. Ale to tylko pozornie jedna wielka maligna: autorskie działo Rosjanina (Lato, 18. NH) ma przemyślaną konstrukcję, a trzy różne palety kolorystyczne nie pozwalają nam zgubić się w plątaninie wątków i planów czasowych. Historia zaczyna się w miejskim autobusie, w którym wyraźnie nieswój Pietrow-ojciec ma napad kaszlu. Następnie zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki: przez podejrzane spelunki, szkolne sale gimnastyczne, pieczary artystów, miejskie biblioteki, wnętrza karawanów, uliczne egzekucje. Deliryczny trip jest w gruncie rzeczy podróżą przez fantazje, sny, wspomnienia i tajemnice, opowieścią o byciu blisko i daleko w rodzinie. Zrealizowana na podstawie nagradzanej powieści Aleksieja Salnikowa Gorączka to kawał kinowej poezji stawiającej opór brutalnej rzeczywistości, oszałamiająca miejska baśń i najbardziej zaraźliwy film roku.