Filmy poezja

San Francisco, rok 1957. Poemat Allena Ginsberga pt. Skowyt (ang. Howl), który niedawno wszedł na rynek, wywołuje duże poruszenie wśród społeczeństwa. Film ukazuje wydarzenia, które ukształtowały artystę oraz skutki jego dzieła, które w znaczący sposób przyczyniło się do rozpowszechnienia ruchu hippisowskiego, buntu wśród młodych ludzi przeciwko ówczesnemu porządkowi rzeczy.

W dniu swoich 30-tych urodzin Laurence postanawia wyjawić swojej dziewczynie, Fred wielką tajemnicę. A mianowicie pragnie być kobietą. Mimo odrzucenia społecznego, mimo sprzeciwu rodziny i uprzedzeniu przyjaciół, transseksualna kobieta i jej partnerka obdarzone wielkim uczuciem, postanawiają stawić czoła wszystkim i wybrać się w podróż pelną miłości.

Bill i Brady (obaj grani przez Edwarda Nortona) są bliźniakami. Oprócz niemalże identycznego wyglądu dzieli ich praktycznie wszystko. Bill jest szanowanym i poważnym doktorem filologii klasycznej. Brady jest małomiasteczkowym dilerem narkotyków, którego specjalnością są różne metody nawadniania plantacji marihuany. Bill, specjalista od Sofoklesa, przy pomocy podstępu brata zostaje ściągnięty do swojej rodzinnej, rolniczej Oklahomy. Tu, weźmie udział w rozpętanej przez brata wojnie narkotykowej, przekona się, że nie warto nigdy lekceważyć przygodnych znajomości, a przede wszystkim uzmysłowi sobie co tak naprawdę jest dla niego najważniejsze.

Akcja filmu, rozgrywa się w dwóch planach czasowych – we wczesnych latach pięćdziesiątych oraz współcześnie. Główną bohaterką jest Sabina (Agata Buzek), "szara myszka", która właśnie przekroczyła trzydziestkę. W jej życiu wyraźnie brakuje mężczyzny. Matka (Krystyna Janda) wie o tym najlepiej, dlatego próbuje za wszelką cenę znaleźć dla swojej córki odpowiedniego kandydata na męża. Całą sytuację kontroluje babcia (Anna Polony), ekscentryczna dama o ciętym języku, przed którą nie uchowa się żadna tajemnica. W przedwojennej kamiennicy pojawiają się kolejni adoratorzy. Żaden z nich nie wzbudza jednak zainteresowania Sabiny. Pewnego dnia, "jak spod ziemi", zjawia się uroczy, inteligentny i diabelsko przystojny Bronisław (Marcin Dorociński). Jego obecność rozpocznie serię zaskakujących zdarzeń, które ujawnią drugą stronę kobiecej natury...

W mieście śpiewających kotów samotny poeta spotyka tajemniczą uwodzicielkę. Gdy czarny charakter porywa śpiewaków z miasta do swoich pokręconych muzycznych planów, artysta postanawia działać i uwolnić koty z rąk porywacza.

Akcja filmu opartego na autobiograficznej książce Annie Ernaux rozgrywa się we Francji w 1963 roku. Główna bohaterka studiuje literaturę francuską na uniwersytecie. Przed zdolną dziewczyną, która marzy o karierze akademickiej, przyszłość stoi otworem. Ku swojemu zaskoczeniu Anne (hipnotyzująca Anamaria Vartolomei) dowiaduje się, że jest w ciąży. Zdaje sobie sprawę, że macierzyństwo zamknie jej zawodową drogę i przekreśli to, do czego tak konsekwentnie dążyła przez całe lata. Młoda kobieta stoi przed poważnym dylematem. Wie, że nie chce rodzić, ale jednocześnie jest świadoma, że za próbę zakazanej wtedy we Francji aborcji grozi jej nie tylko wydalenie ze studiów, ale i kara więzienia. Czas ucieka, napięcie wzrasta, bo na szali znalazła się przyszłość bohaterki.

Kręgosłupem formalnym filmu są stylizowane na dokument monologi kilku kobiet. Z tych „solowych etiud” powstaje pełnowymiarowa „kolekcja” – nomen omen – psychologicznych „sukienek”. Nie są to jednak portrety, raczej opisy newralgicznych momentów życia. To najbardziej z możliwych kameralne zderzenie czasu z przestrzenią. Czas „materializują” oniryczne, bardzo malownicze impresje, z pozoru niezwiązane z opowieściami kobiet; są jednak bodaj najistotniejszymi kontrapunktami filmowej opowieści. Poetyckie „obrazki” przekazują to co niewypowiedziane wprost przez bohaterki filmu. Nieobecna „fabularność” nie zwalnia opowieści – każda z postaci, wykreowana przez czołówkę polskich aktorek, jest zaskakująco dynamiczna, udramatyzowana, niezwykle wiarygodna, wręcz przeszywająca. Całość wieńczy zaskakująca pointa, kontrowersyjne „ujawnienie obecności” tajemniczego katalizatora kobiecych zwierzeń. Kim jest? Ślepym losem? Nieobliczalnym wyrzutem sumienia? Kimś, z natury rzeczy, rodzaju męskiego? Odpowiedzi na te tajemnicze pytania trzeba szukać aż do ostatniej sceny, ostatniego kadru filmu.

Lisa ma szczęśliwą rodzinę, pracę, którą lubi i ładny dom na przedmieściach Nowego Jorku, ale tak naprawdę od zawsze chciała być artystką. Kiedy przypadkiem odkrywa geniusz poetycki swojego pięcioletniego ucznia, postanawia zrobić wszystko, aby nie został zmarnowany. Wiara, że chłopiec, w przeciwieństwie do niej, ma szansę zostać wybitnym twórcą, zamienia się w niebezpieczną obsesję.

Główny bohater, Cyrano de Bergerac (Peter Dinklage), człowiek wyprzedzający swoje czasy, wzbudza zachwyty biegłością, z jaką posługuje się zarówno słowem, jak i szpadą. Jest jednak przekonany, że jego powierzchowność czyni go niegodnym olśniewającej Roxanne (Haley Bennett). Zamiast szczerze wyznać miłość przyjaciółce, milczy. Ta zaś, nieświadoma jego uczuć, zakochuje się w młodym żołnierzu Christianie (Kelvin Harrison Jr.).

Siedmiu przyjaciół spotyka się pod długim czasie na ślubie dwojga z nich - Toma (Josh Duhamel) i Lily (Anna Paquin). Jednak dla Laury (Katie Holmes) nie jest to szczęśliwy dzień, bo przez kilka lat pan młody był jej partnerem i wciąż go kocha, a on teraz bierze ślub z jej współlokatorką ze studiów. Spotkanie dawnych przyjaciół ujawnia niejednoznaczne relacje pomiędzy nimi.